പഴയ ഒരു ഓർമ

പണ്ട് ഒരു ബ്ലോഗ്‌ ഉണ്ടായിരുന്നു. കഷ്ടകാലത്തിനു അതിന്റെ login details ഒക്കെ മറന്നു പോയി. പ്രാരാബ്ദങ്ങളുടെ കിളിക്കൂട്ടിലല്ലേ ഇപ്പൊ...വീണ്ടും നോക്കാൻ പോകുന്നു.. വല്ലതും നടക്കോ എന്നറിയില്ല.... ഡയറി എഴുതുന്ന ശീലം ഉണ്ടായിരുന്നു, പണ്ട്... അതും വല്ലപ്പോഴു.. ഇതും അങ്ങനെ തന്നെ. അപ്പൊ തുടങ്ങട്ടെ...

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

അഗ്നി.. അണയാതെ

ഈ ഇരുട്ടിനെന്താ നീല നിറം....?കടും നീല നിറത്തിനിടയിലൂടെ എനിക്കെല്ലാം കാണാം.. ഇരുട്ട് ഇപ്പൊ എന്റെ കണ്ണിനെ മൂടുന്നില്ല.. മനസ്സൊരു യാത്രക്കൊരുങ്ങിയിറങ്ങിയപോലെ.. വിവേകിന്റെ നെഞ്ചിൽ തല ചായ്ച് ഇരുട്ടിലേക്ക് നോക്കി സ്വയമെന്നോണം കവിത പറഞ്ഞു... ഈയിടെയായി നിനക്ക് വട്ടൊരൽപ്പം കൂടിയപോലുണ്ട്. വായന ഇത്തിരി കുറക്കുന്നതാവും നല്ലത്.നീ പലപ്പോഴും സംസാരിക്കുന്നത് എനിക്ക് പരിചയമില്ലാത്ത ഏതൊക്കെയോ കഥാപാത്രങ്ങളെ പോലെയാണ് ...നീണ്ട നാലു വർഷം മുൻപ് ഒരു സന്ധ്യയിൽ ഞാൻ വിളിച്ച ഓട്ടോ ഷെയർ ചെയ്യാൻ വേണ്ടി ഓടി വന്ന ആ പെൺകുട്ടിയെ എനിക്കിടക്കിടക്ക് മിസ്സെയ്യുന്നുണ്ട്... സമയം ഒരുപാടായി നമുക്കുറങ്ങണ്ടേ....പറഞ്ഞു പൂർത്തിയാക്കുമ്പോഴേക്കും വിവേക് ഉറക്കം പിടിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.. കവിത ചിന്തിച്ചു.. വിവേക് പറയുന്നതിൽ എന്തെങ്കിലും കാര്യമുണ്ടോ.. ഞാൻ മാറുകയാണോ അല്ലെങ്കിൽ ഇപ്പഴേ ഒരുപാട് മാറിക്കഴിഞ്ഞോ. പുസ്തകങ്ങൾ ഒരുപാട് സ്വാധീനിക്കുന്നു എന്ന് തനിക്കും ഇടയ്ക്കു തോന്നാറുണ്ട്. മനഃപൂർവമല്ല പക്ഷെ വായിക്കുന്ന ഒരോ കഥയിലേയും കഥാപാത്രങ്ങൾക്ക് സ്വന്തം ജീവിതവുമായി ഒരുപാട് ബന്ധമുള്ളതുപോലെ. ബ്രൈഡയെപ്പോലെ  പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ നിഗൂഢതകളെ, ആത്മ...
Read more

കാലം നീട്ടിയ കൈ

സെക്കൻഡരാബാദ് : എല്ലാ ദിവസവും ഒരുപോലെ.. ജീവിതം  ഇത്രത്തോളം വിരസമാകുമെന്നു ചിന്തിച്ചിരുന്നതേ അല്ല. ഓഫീസിലേക്കുള്ള ഈ ചെറിയ യാത്രക്കിടയിൽ ബസിൻറെ സൈഡ് വിൻഡോയിലൂടെ എന്നും ഒരുപോലെ കാണുന്ന കാഴ്ചകൾ പോലും മടുപ്പിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ ഓർത്തതുകൊണ്ടാണോ എന്തോ ഇന്ന്  കണ്ണിൽ ഒരു പുതിയ കാഴ്ച വന്നു പെട്ടത്.. പാരഡൈസ്‌ ജംക്ഷനിൽ പഴയ ചില കെട്ടിടങ്ങൾ പൊളിച്ചു നീക്കുന്നു. പ്രൗഢി കുറഞ്ഞെന്നുള്ള തോന്നല് കൊണ്ടാവാം.നീക്കപ്പെടുന്ന കെട്ടിടങ്ങൾക്കു പകരം ആധുനികതയുടെ മുഖപടങ്ങളണിഞ്ഞ പുതിയ മണി മന്ദിരങ്ങൾ അവിടെ വരുമായിരിക്കും. എന്ത് കൊണ്ടോ കെട്ടിടങ്ങൾ പൊളിച്ചു നീക്കുന്ന കാഴ്ച അന്നും ഇന്നും ഇഷ്ടമല്ല.. കോൺക്രീറ്റ് കഷ്ണങ്ങൾ താഴേക്ക് വീഴുന്നതിന്റെ ഒപ്പം മനസും പുറകിലേക്ക് പോവുകയാണ്.. ചെമ്മണ്ണ് നിറഞ്ഞ ആ വഴിയിലൂടെ..  ഇരുമ്പഴികളുള്ള കറുത്ത ചായം പൂശിയ ഗേറ്റ് ഉള്ള ആ വീടിനു മുന്നിലൂടെ പിന്നെയും പുറകിലേക്ക്..... ചെവിയിലപ്പോ ഇന്നെല്ലാവരും വിളിക്കുന്ന ഔദ്യോഗികനാമമല്ല പാറൂട്ടീ എന്നുള്ള നീട്ടിയ കേക്കാൻ സുഖമുള്ള ആ വിളി ഇങ്ങനെ മുഴങ്ങി കേക്കും. അതിങ്ങനെ പൂമുഖത്തും ഉമ്മറത്തും വടക്കിനിയിലും ഒക്കെ ഇടക്കിടക്ക് ക...
Read more

അമ്മമ്മ

അമ്മമ്മ ...എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്ത്  ഞാൻ ഏറ്റവുമധികം സ്നേഹിച്ചിരുന്ന ആൾ. അന്നൊക്കെ വെക്കേഷൻ  എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അതിൽ പ്രധാനമായ ഒരു കാര്യം കോങ്ങാട്ടേക്കുള്ള യാത്രയാണ്‌. അവിടെ അമ്മമ്മയും സുജിയും ഞങ്ങളെ കാത്തിരിപ്പുണ്ടാവും.സുജി മേമയുടെ മകൻ, പിന്നെ വല്യമ്മയും  വല്യച്ചനും മകനും( അജുവേട്ടൻ). അമ്മയുടെ തറവാട്ടിൽ ഇത്രയും പേരാണ് അന്നുണ്ടായിരുന്നത്. അമ്മമ്മ, കാക്കയംകോട്  കുഞ്ഞിലക്ഷ്മി അമ്മ. വലിയ ഒരു തറവാട്ടിലെ റാണിയെ പോലെ ആയിരുന്നു. മച്ചും പത്തായവും, വടക്കിനിയും, പൂമുഖവും ഒക്കെയുള്ള അമ്മയുടെ തറവാട്ടിലെ വെളിച്ചമായിരുന്നു അമ്മമ്മ. അമ്മമ്മക്ക് 12 മക്കളാണ്. അമ്മ പതിനൊന്നാമത്തെ ആൾ.മക്കളും മരുമക്കളും പേരക്കിടാങ്ങളും  ഒക്കെയായി സന്തോഷത്തോടെയാണ് അമ്മമ്മ കഴിഞ്ഞിരുന്നത്. എല്ലാരും ഒരുമിച്ചുള്ള കൂടിച്ചേരലുകൾ അപൂർവമായിരുന്നു. എന്നാലും എല്ലാ വെക്കേഷനും ഞാനും അമ്മയും അനിയത്തിയും പോകും. അവിടെ അമ്മമ്മയുടെ സ്നേഹതണലിൽ ഇരിക്കുന്നത് ഒരു പ്രത്യേക സുഖം ആയിരുന്നു. അനിയത്തി ഉണ്ടായപ്പോ പങ്കു വച്ച് പോയ സ്നേഹം കാരണം എനിക്കുണ്ടായ കുഞ്ഞു കുശുമ്പിനുളള മരുന്നായിരുന്നു അമ്മമ്മ. അന്ന് തറവാട്ടിൽ കുറെ പണിക്കാ...
Read more